Sernik bez spodu (na bazie krakowskiego)

Będzie krótko: od kiedy zasmakowałam w Austrii w Topfenkuchen, dość wilgotnym, klasycznym serniku bez spodu, chodziło za mną odtworzenie smaku w domu. Oczywiście, wiem, że wypiek podawany w np. Cafe Schwaiger w Bad Hofgastein jest robiony z zupełnie innego sera, niż polski twaróg, uznałam jednak, że z dobrego białego sera się da.

Niestety może jednak niewystarczająco się przyłożyłam do jakości produktu, bo pierwsze podejście do sernika wiedeńskiego można uznać za umiarkowanie udane: wyszedł po prostu suchy. Monika podpowiedziała mi jednak, że zwykły sernik krakowski (który bardzo lubię od kiedy mogę go zjeść w w wersji bez lukru 😉 bardzo dobrze się adaptuje do wersji bez spodu. I tak właśnie jest, choć przestrzegałam paru zasad…

• Bazowałam na tym przepisie, rezygnując z kruchego ciasta oraz bakalii; cukier waniliowy zastąpiłam dodatkowym cukrem drobnym + dodałam kilka hojnych szczypt prawdziwej wanilii.
• Upiekłam ciasto z 1/2 składników, tj. na bazie 500g sera, 4 jaj, 170g cukru (patrz uwaga wyżej), 50g masła.
• Składniki powinny być jak najlepszej jakości, a więc prawdziwe masło bez domieszek, i najlepszy twaróg tłusty lub śmietankowy (użyłam śmietankowego ze Strzałkowa, który jest przepyszny).
• Masę przełożyłam do tortownicy 20cm, z dnem wyłożonym papierem do pieczenia.
• Ponieważ mam wrażenie, że kolejny klucz do sukcesu = nie przepiec, piekłam w niższej niż normalnie temperaturze, tj. włożyłam do piekarnika nagrzanego do 170 st i od razu skręciłam temp. do 150 st. (góra i dół, choć przeważnie piekę w termoobiegu). Piekłam przez godzinę, zostawiłam na ok. 10 minut w wyłączonym piekarniku, następnie studziłam go w środku, z uchylonym drzwiczkami, aż był sernik był letni – dopiero wtedy go przełożyłam na kratkę.
• Ciasto podałam z pieczonym rabarbarem; można użyć innych owoców, można zrobić polewę czekoladową (np. jak w tym przepisie na Sacherschnitte, albo tym na polewę do pierniczków), można także bezpośrednio po godzinie pieczenia posypać wierzch drobnym cukrem. Albo nic nie robić ;).

Wchodzi do kanonu.

PS z 10/2018:

A to wersja z gruszkami – kilka dojrzałych przekrojonych, wydrążonych gruszek ułożonych na wierzchu ciasta, oprószonych demerarą.